Το δέντρο των θρησκειών του κόσμου και τα κοινά τους

Το δέντρο των θρησκειών του 

κόσμου και τα κοινά τους

 

Κοινά Θρησκειών

{1) Σύμβολα } 

{ 2)Τελετές } 

{ 3) Προσευχές } 

{4) Θυμιάματα }

 {5) Τριάδα <Πατηρ Υιος &Αγιο Πνευμα> }

 { 6) Θεϊκή Μητέρα } 

{ 7) Καλό-Κακό } 

{ 8) Κόλαση Παράδεισος }

 { 9) Αγάπη }  

Την θεωρία μιας κοινής αρχικής 

θρησκείας, υποστηρίζουν πολλά 

στοιχεία από τη συγκριτική έρευνα 

των θρησκειών και από την 

εννοιολογική και ετυμολογική 

συνάφεια πολλών λέξεων και 

ονομάτων σε διαφορετικές γλώσσες. 

Η παράθεση επιπλέον στοιχείων 

ενισχύει ακόμη περισσότερο την 

θεωρία αυτή και πρώτα από όλα η 

διαπίστωση, πως δεν υπάρχει ούτε 

ένας λαός σε ολόκληρη την 

ανθρώπινη ιστορία, που να μην είχε 

κάποια θρησκευτική πεποίθηση.

Κοινό σημείο όλων των θρησκειών είναι και η λατρεία των ουράνιων σωμάτων, της Αφροδίτης, της Σελήνης, κυρίως δε του Ήλιου. Ο Sergei Ouvaroff διαπιστώνει πως: «Απ΄ όλες τις θεωρίες περί της καταγωγής του πολιτισμού, η πιο δυνατή είναι, αναμφίβολα, εκείνη που δέχεται ένα κοινό κέντρο, μια εστία φώτων». Η επιπλέον παράθεση ενός μεγάλου αριθμού σημαντικών παραδειγμάτων, δεν είναι πραγματικά αναγκαία, ώστε να διαφανεί αναμφίβολα το νήμα που συνδέει την ύπαρξη των τοπικών θρησκειών με εκείνη την πανάρχαια, κοινή θρησκευτική αρτηρία, που για χιλιετίες τροφοδότησε με πνευματικό υλικό-αν και συχνά, λίγο ή πολύ, τροποποιημένο από τις συνθήκες, τις ντόπιες λατρείες

    Εδώ μια περιγραφή μερικών  Θρησκειών                   

  sites.google.com/site/lykmworldreligions/home

Αιγυπτιακή θρησκεία

Οι κυρίαρχες πεποιθήσεις αρχαίων Αιγυπτίων συγχωνεύονταν και αλλοιώνονταν ανάλογα με το ποιες ηγετικές ομάδες διεκδικούσαν την πολιτική εξουσία, επιβάλλοντας τις λατρευτικές πεποιθήσεις του ηγεμονικού οίκου τους.Αρχικά ο Ρα και ο Άμων συγχωνεύθηκαν σε μία θεότητα,

τον Άμμωνα-Ρα και αργότερα ο Ρα απορροφήθηκε 

με τη σειρά του από τον Όρο, για να δημιουργηθεί 

μια νέα θεότητα με το όνομα Ρα-Χεράκτυ.

 

Οι Αιγύπτιοι πίστευαν στο ιερατείο, στους ιερείς 

και σε αυτούς τους θρησκευτικούς άνδρες οι 

οποίοι με τη δύναμη τους κατάφερναν να κάνουν 

κάποια πράγματα αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι 

απέκλειαν τις γυναίκες από την ιεροσύνη. Η ιδέα 

μίας τριάδας τους γοήτευε αλλά μέσα στα πλαίσια 

της λογικής κι όχι της προκατάληψης, όπως 

συνέβαινε με τους χριστιανούς, έβλεπαν ότι ήταν 

λογικό να υπάρχει θεός και πνεύμα και με τη 

συγχώνευση αυτών των δύο να παράγεται μία 

τρίτη ενέργεια που εξατομικεύτηκε σαν κόρη ή 

γιος.
 

Στις πεποιθήσεις των Αιγυπτίων περί ψυχής 

περιλαμβανόταν η πίστη πως με την ταρίχευση και 

τη μουμιοποίηση διατηρείτο η ταυτότητα του 

ατόμου στην μεταθανάτια ζωή.

 

 

Ένα σύντομο διάστημα μονοθεϊσμού συνέβη υπό την βασιλεία του Ακενατόν, εστιασμένη στην αιγυπτιακή ηλιακή θεότητα Ατέν. Ο Ακενατόν κήρυξε εκτός νόμου οποιαδήποτε άλλη λατρεία και έκτισε μια νέα πρωτεύουσα, την (Αμάρνα) γύρω από τον ναό του Ατέν.Η ιδέα μίας τριάδας τους γοήτευε αλλά μέσα στα πλαίσια της λογικής κι όχι της προκατάληψης, όπως συνέβαινε με τους χριστιανούς, έβλεπαν ότι ήταν λογικό να υπάρχει θεός και πνεύμα και με τη συγχώνευση αυτών των δύο να παράγεται μία τρίτη ενέργεια που εξατομικεύτηκε σαν κόρη ή γιος. Έτσι δεν ήταν τόσο η γάτα, το πουλί ή το φίδι που λατρεύονταν αλλά η αρχή που το καθένα από αυτά αντιπροσώπευε. Το ιερατείο πολύ καλά γνώριζε όλα αυτά, αλλά εύρισκε σκόπιμο, να αφήνει τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν στα διάφορα ζώα και φυτά, αφού έτσι τροφοδοτούνταν οι πνευματικές ανάγκες τους. Σε τελευταία ανάλυση οι άνθρωποι εύρισκαν μόνοι τον πνευματικό τους δρόμο, αυτόν που ο καθένας νόμιζε ότι τον αντιπροσώπευε.

Η κατανόηση της αληθινής φύσης της θρησκείας 

 

αυτής εκφράστηκε και αναπτύχθηκε από 

 

νεότερους μελετητές. Μέσα από τους μύθους και 

 

τους θρύλους ίσως υπάρχουν αρκετές αποδείξεις 

 

που να υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η Ίσις και η 

 

οικογένειά της ήταν αληθινά πρόσωπα, ίσως στην 

 

εποχή της Ατλαντίδος ή από κάποιον άλλο 

 

προηγμένο πολιτισμό ή ακόμα να προήρχοντο από 

 

κάποιο άλλο, μακρινό αστρικό σύστημα.

 

 

Σύμφωνα με άλλους αιγυπτιολόγους είναι η 

 

περίοδος του Ακενατόν είναι μονοθεϊστική ως 

 

προς τη φύση της.

 

 

Μετά την πτώση της δυναστείας Αμάρνα η αρχική 

 

θρησκεία επεβίωσε ως κυρίαρχη πίστη, έως την 

 

εγκαθίδρυση του Κοπτικού Χριστιανισμού και του 

 

Ισλάμ, αν και οι Αιγύπτιοι διατήρησαν τη σχέση 

 

τους με άλλες μονοθεϊστικές λάτρεις. Η 

 

 

Αιγυπτιακή θρησκεία με τις συγκριτικές τάσεις της 

 

πρόβαλε μικρή αντίσταση στη διάδοση του 

 

Χριστιανισμού.

Αρχαία Ελληνική Θρησκεία

Με τον όρο αρχαία ελληνική θρησκεία εννοείται το σύνολο των δοξασιών και τελετουργικών δρώμενων που τελούνταν στην αρχαία Ελλάδα με τη μορφή λατρευτικών παραδόσεων, ως πρακτικό θεμέλιο και συμπλήρωμα της ελληνικής μυθολογίας. Καθώς μάλιστα στον αρχαιοελληνικό κόσμο οι θρησκευτικές πρακτικές διέφεραν κατά τόπους, θα μπορούσε πιθανώς να αναφερθεί κανείς σε ελληνικές θρησκείες. Οι λατρευτικές πρακτικές των Ελλήνων εκτείνονταν πέρα από τα όρια της ηπειρωτικής Ελλάδας στα νησιά και τις ακτές της Ιωνίας στη Μικρά Ασία, τη Μεγάλη Ελλάδα (Σικελία και νότια Ιταλία) και στις διασκορπισμένες ελληνικές αποικίες της δυτικής Μεσογείου όπως η Μασσαλία. Το ελληνικό θρησκευτικό παράδειγμα επηρέασε τις θρησκευτικές πρακτικές των Ετρούσκων και ιδιαίτερα τις τοπικές, αστικές λατρείες των Ρωμαίων.

Χαρακτηριστικά της αρχαίας θρησκείας:

    * Πολυθεϊσμός

    * Η ισαριθμία επιμέρους πραγματικοτήτων του κόσμου και θείων όντων

    * Η τάση πολλαπλασιασμού των θεών

    * Η εγκόσμια κατεύθυνση

 

ΟΙ ΘΕΟΙ ΟΝΟΜΑΤΙΚΑ

Ζευς ή Δίας Ο πατέρας των Θεών και ο σπουδαιότερος από αυτούς. Θεός των καιρικών φαινομένων, προστάτης των ξένων, της οικογένειας και της γονιμότητας. Λατρευόταν ως ο σοφός θεός που καθόριζε τις τύχες των ανθρώπων και ρύθμιζε την ηθική τάξη του κόσμου. 

• Ήρα: Αδελφή και σύζυγος του Δία. Ήταν προστάτιδα του γάμου και της συζυγικής πίστης.
  

• Ποσειδώνας: Θεός της θάλασσας, των ποταμών, των πηγών των πόσιμων νερών και γενικά του υγρού στοιχείου.
  

• Δήμητρα: Θεά της γης, της γεωργίας , της χλωρίδας, της τροφής, του γάμου και προστάτιδα των γεωργών.
  
  
  

• Εστία : Θεά της οικογένειας, της οικίας, της φωτιάς και των υφαντικών τεχνών.
  
  
  

• Αφροδίτη: Θεά της ομορφιάς και του έρωτα.
  
  
  

• Απόλλων: Θεός της μαντικής τέχνης, της μουσικής και του χορού, της ηθικής τάξης και της λογικής. Ήταν ακόμα θεραπευτής θεός.
  
  
  

• Άρης: Θεός της μάχης και του πολέμου..
  

• Άρτεμις: Θεά της άγριας φύσης, του κυνηγιού, των ζώων και της γονιμότητας.
  
  
  

• Αθηνά: Θεά της Σοφίας, των τεχνών και του σώφρονος πολέμου
  
  .

• Ήφαιστος: Θεός της φωτιάς, των ηφαιστείων, της μεταλλουργίας και προστάτης των τεχνιτών. Ήταν ακόμα ο κατασκευαστής των όπλων των θεών.
  

• Ερμής: Ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών, κήρυκας και ψυχοπομπός, προστάτης του εμπορίου, των ταξιδιωτών αλλά και των ληστών.

   Άλλες θεότητες της ελληνικής μυθολογίας είναι:

* Πλούτωνας ή Άδης : Θεός του Κάτω και του Αόρατου Κόσμου.
 

* Γαία : Θεά της Γης. 

* Διόνυσος : Θεός του κρασιού και των σαρκικών απολαύσεων. 

* Εκάτη : Θεά της μαγείας. 

* Έρως : Θεός του έρωτα. 

* Ήβη : Θεά της νεότητας.

* Ιασώ : Θεά της ίασης. 

* Παν : Θεός της πανίδας και των ποιμένων. 

* Περσεφόνη : Θεά του Κάτω Κόσμου.
 

Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ

   ΛΑΤΡΕΙΑ

Λατρεία: Χοροί, θυσίες ζώων, προσφορές και σπονδές, προσευχές αλλά και έλλειψη μυστηριακού και οργιαστικού περιεχομένου. Ηθική μόλυνσης δεν υπάρχει καθώς δεν υπάρχει διαχωρισμός του καλού με το κακό από φιλοσοφικής πλευράς. Υπάρχει επίσης η μαντεία δια καπνού, πτήσεις πτηνών, δυσοσμίες κ.α. Η λατρεία γίνεται οπουδήποτε (Ο Όμηρος δεν αναφέρει ναούς αλλά και ούτε ξεχωριστή τάξη ιερατείων) και από τον οποιοδήποτε παρόλο που υπάρχουν κάποιοι ειδικοί π.χ. ονειροπόλες, μάντεις, ιερείς και μεγάλοι λατρευτικοί χώροι π.χ. Δωδώνη, Δελφοί. Ο Ομηρικός άνθρωπος μπορεί μόνος του να επικοινωνήσει με τα θεία οπουδήποτε κι αν βρίσκεται. 

Λατρεία: Παρόλο που η λατρεία των θεοτήτων είναι ελεύθερη παύει να έχει τον παραδοσιακό χαραχτήρα και επιβάλλεται λατρεία των θεοτήτων των πόλεων από τους πολίτες τους. Αυτό κατορθώνεται με νόμους. Κι έτσι ενώ οι πολίτες είναι ελεύθεροι να σέβονται τις θεότητες είναι υποχρεωμένοι δια νόμων να σέβονται και να μετέχουν στις λατρείες των θεοτήτων των πόλεών τους. Η λατρεία των νεκρών προσπαθήθηκε να περιοριστεί, κατόπιν και της πολυδάπανης κυρίως ταφής, αλλά αλλού συστηματοποιήθηκε (π.χ. ήρωες προστάτες των πόλεων)
 

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, δεν είναι θρησκεία, αλλά εμπεριέχει και μεταφυσική, δηλαδή την ερμηνεία του πνευματικού κόσμου.

Όταν η Φιλοσοφία πέφτει σε επίπεδο θρησκείας είναι μία πνευματική κατάντια.  Σίγουρα σε κάθε κοινωνία, και σε κάθε πολιτισμό, υπάρχουν πνευματικά ώριμοι άνθρωποι, δηλαδή φιλόσοφοι και επιστήμονες, και πνευματικά ανώριμοι, που χρειάζονται να βρίσκονται κάτω από την προστασία, κάποιας φανταστικής οντότητας, ή οντοτήτων που έχει δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο δόγμα, ή κάποιος ιδρυτής ή ιδρυτές ενός θρησκευτικού ρεύματος.

Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, δεν προήγαγε την θρησκειολατρεία, αλλά την Φιλοσοφία, και τις Επιστήμες. Για πρώτη φορά, στην γνωστή μας ιστορία, ένας πολιτισμός, ανέπτυξε, την έννοια της Πνευματικής Καλλιέργειας, και της Πνευματικής Μόρφωσης, διότι όλοι οι υπόλοιποι πολιτισμοί, ήταν και παραμένουν ακόμα παγιδευμένοι, στην Λατρεία και στην Δωροδοκία, Ειδώλων της Φαντασίας τους.

Σίγουρα η σημερινή φανταστική έκδοση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, είναι μία αρκετά ανοιχτών αντιλήψεων και φιλοσοφημένη θρησκεία, αν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, και φυσικά, κάθε άνθρωπος χρειάζεται να είναι ελεύθερος, να εξασκεί την θρησκευτικότητά του, εφόσον έτσι επιθυμεί.

Είναι πραγματικά ντροπή, η σημερινή Ελληνική Πολιτεία, να καταδικάζει συνανθρώπους μας, ΕΛΛΗΝΕΣ, που επιζητούν, να έρθουν σε επαφή με την Αυθεντική μας Παράδοση, εξασκώντας, έστω μία έκδοση φανταστικής Αρχαιοελληνικής θρησκείας, και αντί αυτού, να υποστηρίζουν μία θρησκεία Απατεώνων, Δολοφόνων, και Εγκληματιών, όπως είναι ο Χριστιανισμός.

Αυτό το γεγονός έγκειται στην Αλλοίωση του Ελληνικού στοιχείου στον σημερινό Ελληνικό μας πολιτισμό, σε σημείο που να διατηρούμε ακόμα, έναν εγκληματικό και φασιστικό δογματισμό, αλλά και στην Αμορφωσιά του Νεοέλληνα, όπως τον κατάντησε ένα διεστραμμένο σύστημα Παιδείας, επηρεασμένο βαθύτατα από τον θρησκευτικό δογματισμό, όπου διδάσκεται η Απάτη, η Παραποίηση της Αλήθειας, η Ιδιοτέλεια, και εν΄τέλει η Πνευματική Ανηθικότητα.

Είναι παράδοξο και παράλογο, στα σημερινά Ελληνικά σχολεία, να απουσιάζει η Αυθεντική Ελληνική Παιδεία...

Τα Ελληνόπουλα μας, δυστυχώς συνεχίζουν να μην μορφοποιούνται σε Φωτισμένους - 'Έλληνες. αλλά να καταλήγουν σε αλλοιωμένους πνευματικά Γενίτσαρους...

Όσοι περισσότεροι 'Έλληνες αντιστεκόμαστε, σε αυτήν την Πολιτιστική Διαφθορά, σε αυτήν την Καταστροφή του Ελληνικού Πνεύματος στην χώρα που γεννήθηκε το ΦΩΣ, όσοι περισσότεροι 'Έλληνες, μαθαίνουμε την Αλήθεια, για την Βάρβαρη εξόντωση του Ελληνικού Πνεύματος, από τον Μισελληνικό χριστιανισμό, όσοι περισσότεροι 'Έλληνες, ξαναθυμόμαστε τις Αυθεντικές μας Ρίζες, και αγωνιζόμαστε για αυτές,

 

τόσο πιο γρήγορα θα υπάρξει η Κάθαρση και η Φώτιση στην ζωή όλων μας, είτε της Ελληνικής Κοινωνίας, είτε της Παγκόσμιας.

 

Αφρικανικη Θρησκεια

Κεντρικό στοιχείο κάθε ντόπιας αφρικανικής θρησκείας είναι η κοσμολογία της -όπου αναφέρονται οι απαρχές της φυλής και οι πρώτες μεταναστεύσεις της και εξηγούνται τα βασικά ιδεολογικά προβλήματα κάθε πολιτισμού, όπως γιατί υπάρχει θάνατος, η φύση της κοινωνίας, η σχέση ανδρών και γυναικών, ζωντανών και νεκρών κλπ. Οι κοινωνικές αξίες εκφράζονται τυπικά στους μύθους, τους θρύλους, στις λαϊκές παραδόσεις και στα αινίγματα, που συχνά κρύβουν κοινωνιολογικά και ιστορικά νοήματα, τα οποία δεν διακρίνει εύκολα ο ξένος.

   ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Το 75% των Νοτιοαφρικανών πιστεύουν ότι η πολυγαμία είναι "ηθικά λανθασμένη
Η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων αποδοκιμάζει την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά
Η Αφρική είναι ίσως η πιο "θρησκευόμενη" ήπειρος στον κόσμο, με το 80% να δηλώνει ότι πιστεύει στο Θεό, στις περισσότερες χώρες
Περίπου το 40% των Αφρικανών πιστεύει στη μαγεία. Ένα παρόμοιο ποσοστό επισκέπτεται επίσης τους παραδοσιακούς θεραπευτές για να θεραπευτούν από κάποια ασθένεια. 
Όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξε θρησκευτικός διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτούς που εγκρίνουν το αλκοόλ, το οποίο απαγορεύει το Ισλάμ

Στις αντιλήψεις για τα διαζύγια εμφανίστηκε μεγάλο χάσμα στις θρησκείες της Νιγηρίας
Τα τελευταία χρόνια, οι σκληροπυρηνικοί Ισλαμιστές στη Σομαλία και τη Νιγηρία έχουν θεσπίσει αυστηρές ποινές που βασίζονται στο νόμο της Σαρία, όπως τον ακρωτηριασμό των χεριών των κλεφτών και το λιθοβολισμό μέχρι θανάτου για τη μοιχεία. 
Η έρευνα ρώτησε επίσης για την κατανάλωση υλικών αγαθών στη φτωχότερη ήπειρο του κόσμου
Στην Αιθιοπία, ωστόσο, εμφανίζονται τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρώπων (7%) που δηλώνουν ότι χρησιμοποιούν τακτικά το διαδίκτυο
Η Ζιμπάμπουε, για την οποία ο λαός Λέμπα υποστηρίζει ότι είναι η χαμένη φυλή του Ισραήλ, δεν ήταν μία από εξεταζόμενες χώρες

 

ΒΟΥΝΤΟΥ    Τι είναι το Βουντού:

Βουντού ονομάζεται μία μορφή αφροαμερικανικής μαγικής λατρείας η οποία αρχικά παρουσιάστηκε τον 18ο αιώνα στα νησιά τής Καραϊβικής και κυρίως στην Αϊτή μεταξύ των μαύρων σκλάβων που μεταφέρονταν από τους δουλεμπόρους βίαια από την Αφρική στο Νέο Κόσμο. Παρά τον αναγκαστικό εκχριστιανισμό τους οι Αφρικανοί σκλάβοι με εξωτερικό χριστιανικό περίβλημα, διατήρησαν τα εντόνως ανιμιστικά, φετιχιστικά, μαγικά θρησκευτικά τους στοιχεία, τους τελετουργικούς χορούς τους και την προγενέστερη νοηματοδότησή τους. Σήμερα συναντά κάποιος τη λατρεία βουντού εκτός από τα νησιά της Καραϊβικής, κυρίως στις Η.Π.Α. Σε τι πιστεύουν οι οπαδοί του Βουντού; Οι οπαδοί του Βουντού πιστεύουν σε μία υπέρτατη θεότητα το Αγαθό πνεύμα, σε διάφορους αφρικανικούς θεούς που θεωρούνται κατώτερες θεότητες και σε θεοποιημένα πνεύματα προγόνων. Αυτοί οι θεοί και τα πνεύματα ονομάζονται Λόα (Loa). Κατά την εποχή του δουλεμπορίου, είχαν αντιστοιχήσει τα Λόα, για να αποκρύψουν την πραγματικότητα, με Ρωμαιοκαθολικούς αγίους. Τα Λόα, απαιτούν πιστότητα και αφοσίωση από τους λάτρεις τους. Τα πιο φοβερά και πλέον δαιμονικά Λόα ονομάζονται Guede και έχουν σχέση με το θάνατο, το σεξ, τη μαύρη μαγεία. Κάθε οικογένεια ή επιμέρους ομάδες ανθρώπων, συγκροτούν λατρευτικούς κύκλους ενός ή πολλών Λόα, με υποχρεωτική την παρουσία κάποιου ιερέα που ονομάζεται "χάνγκαν" ή και ιέρειας που ονομάζεται "μάμπο" ως ενδιάμεσου για προστασία. Τα Λόα, αισθητοποιούν την παρουσία τους στους πιστούς, όταν στην κυριολεξία τα πνεύματα τους καταλαμβάνουν κατά την διάρκεια της τελετουργίας.

           Γνωρίσματα της λατρείας Βουντού:

Γνωρίσματα της εν λόγω μαγικού και δαιμονικού χαρακτήρα λατρείας είναι: α) Ο εξαιρετικά έντονος φρενήρης και εκστατικός τελετουργικός χορός, β) Η έκχυση αίματος κατά τη διάρκεια της τελετουργίας συνήθως μέσω θυσίας ζώου. Παλαιότερα είχαν καταγραφεί και ανθρωποθυσίες, γ) Η παρουσία ιερέως ή ιέρειας, δ) Η κατάληψη κυριολεκτικώς των οπαδών - λάτρεων κατά την έκσταση από τα πνεύματα (Λόα). ε) Η έκδηλη παρουσία τού μαγικού - δαιμονικού στοιχείου.Βουντού και μαύρη μαγεία: Η έκδηλη παρουσία μαγικών πρακτικών και δαιμονικών οντοτήτων στη λατρεία Βουντού έχει σε μεγάλο βαθμό ταυτίσει το Βουντού στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη γενικότερα με την άσκηση μαύρης μαγείας. Ιδίως στις ΗΠΑ- και κυρίως στη Νέα Ορλεάνη, είναι γνωστές οι Κούκλες Βουντού που στις διάφορες αποκρυφιστικές και Μαγικές τελετές χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατα και ομοιώματα των ανθρώπων, στους οποίους θέλουν να προξενήσουν πόνο, ασθένεια ή κακό. Στα πλαίσια αυτά το Βουντού κατανοείται κυρίως ως αποκρυφιστική πρακτική και όχι ως ονομασία συγκεκριμένης ομάδας.

Βουδισμός

Οι ρίζες του βουδισμού

Η λέξη «βουδισμός» προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη «βούδας»,  που σημαίνει «ο αφυπνισμένος».  Ο ιστορικός Βούδας, Σιντάρτα Γκοτάμα, γεννήθηκε γύρω στα 560 π.Χ.  στο Λούμπινι, στο σημερινό Νεπάλ.  Μετά από σπουδές έξι ετών, έκατσε κάτω από το Δέντρο Μπόντι και  ορκίστηκε να μην σηκωθεί από κει προτού να πραγματώσει τη φώτιση.  Μέσω της πλήρους εξέτασης της φύσης του σώματος και του νου του,  πέτυχε την τελική φώτιση…  Οι 8 βαθμίδες που οδηγούν στο Νιρβάνα Ορθή σκέψη  Ορθή ομιλία  Ορθή πράξη  Ορθός βιοπορισμός  Ορθή προσπάθεια  Ορθή μνήμη  Ορθός αυτοβυθισμός Ορθή κατανόηση της βουδιστικής διδασκαλίας

    Οι γενεαλογίες άσκησης

Στο βουδισμό υπάρχουν τέσσερις κύριες γενεαλογίες που έχουν  τις ρίζες τους στην Ινδία και που άνθισαν στο Θιβέτ: οι Νυίγκμα  οι Καγκιού  οι Σάκυα  οι Γκελούκ

         Ορισμός του Βούδα

Βουδισμός λοιπόν είναι το σύνολο των διδασκαλιών του Βούδα.  Ως θρησκεία είναι αθεϊστική καθώς ο Βούδας ήταν άνθρωπος  Η διδασκαλία του έχει να κάνει με τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες… Ο πόνος  Η οδύνη  Η δυστυχία  Το ανικανοποίητο  Τα παραπάνω αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία  του σαμσαρικού κόσμου

        350 εκατομμύρια Βουδιστές σε όλο τον κόσμο

Συμπέρασμα 

 Ο Βουδισμός είναι κλασική περίπτωση θρησκείας χωρίς Θεό, που προσπαθεί με την άρνηση της ζωής, καθώς και με μεθόδους μυστικισμού, εσωτερικής αταραξίας, αυτοστοχασμού και ατέλειωτης περισυλλογής να δώσει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τους οπαδούς του…

Ιαπωνική Θρησκεία

ΣΙΝΤΟΪΣΜΟΣ  Πρόκειται για την εθνική θρησκεία των Ιαπώνων. Όπως δηλώνει και το ιαπωνικό όνομά του (Σίντο = η οδός των θεών), ο Σιντοϊσμός είναι μια πολυθεϊστική θρησκεία. Λατρεύει δηλαδή ένα πλήθος θεοτήτων που ονομάζονται "Κάμι" . Υπάρχουν έτσι θεότητες της θάλασσας, των βουνών, του κεραυνού, του ήλιου, της σελήνης, της γης, του ανέμου, των δέντρων, κτλ. Πολλά από τα χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, όπως η ισαριθμία επιμέρους πραγματικοτήτων του κόσμου και θεοτήτων, η ύπαρξη διαμέσων (Σαμάνων), κτλ, ισχύουν και για τον Σαντοϊσμό. Ο Σαντοϊσμός πήρε στης διάρκεια της ιστορίας του κι έχει και τώρα πολλές μορφές. Η πρώτη από αυτές υπήρξε η συστηματοποίηση των θεοτήτων του υπό τη θεά του ήλιου "Αματεράσου". Η θεά αυτή είναι η προγονική θεότητα του ιαπωνικού  αυτοκρατορικού οίκου, ο οποίος γύρω στα τέλη του 7ου αι. μ.Χ. , κατόρθωσε να κυριαρχήσει στη χώρα κι έτσι να επιβάλει αυτή τη θεότητα ως κυριότερη. Σύμφωνα με τον προγονικό μύθο του αυτοκρατορικού οίκου, η Αματεράσου έστειλε τον εγγονό της από τον ουρανό στην Ιαπωνία με εντολή να την κυβερνήσει. Οι απόγονοί του, οι αυτοκράτορες, έλκουν το αξίωμά τους, αλλά και τη θεία ιδιότητα που , ως το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πιστευόταν οτι έχουν, από αυτή την εντολή. Αυτός ο μύθος αποτελεί την κεντρική διήγηση των αρχαίων χρονικών Κοτζίκι (712 μ.Χ.) και Νιχόν-σόκι (720 μ.Χ.) . Τα χρονικά αυτά περιέχουν, επίσης, μεγάλο μέρος της ιαπωνικής μυθολογίας, δηλαδή των διηγήσεων για της σαντοϊστικές θεότητες. Γι' αυτό το λόγο αποτελούν δύο από τα βασικά βιβλία του Σαντοϊσμού.

 Κομφουκιανισμός

Ο Κομφουκιανισμός είναι η πιο διαδεδομένη θρησκεία στη Κίνα.  Η ίδια βασίζεται στην ηθική διδασκαλία του Κομφούκιου (551-479) καθώς  και σε παραδοσιακό υλικό θρησκευτικό και ηθικού χαρακτήρα που μελέτησαν  αυτός και οι μαθητές του. 200px-konfuzius4Η θρησκεία αυτή έχει διαδοθεί κυρίως   στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Κορέα και στο Βιετνάμ.Στην εποχή του ο κινεζικός  λαός σπαρασσόταν από εμφύλιους πολέμους στους οποίους η κεντρική εξουσία της  δυναστείας Τσε αδυνατούσε να επιβληθεί, ο Κομφούκιος αφιέρωσε την ζωή του στη  διαμόρφωση ηθικό-θρησκευτικού συστήματος που θα επέφερε τις βάσεις για μια  αρμονική κοινωνία.Η βάση αυτή ήταν περισσότερο ηθική παρά θρησκευτική.  Ήταν αντίθετος με τις δεισιδαιμονίες με τις οποίες το πλήθος είχε ταυτιστεί. Πίστευε ότι η κοσμική τάξη ταυτίζεται με την ηθική τάξη, δίδαξε την αρετή  ως προϋπόθεση για τη συντήρηση της κοινωνίας.  Σύμφωνα με την διδασκαλία του η «αυτάρκης πραγματικότητα» (τάο η ντάο)  από την οποία έχουν δημιουργηθεί τα πάντα, αποτελεί δημιούργημα του Ουρανού.  Ο Ουρανός θεωρείτε ο θεμελιωτής της αρετής , η οποία στην πλέον απόλυτη μορφή  της είναι η καλοσύνη, «μητέρα» όλων των αρετών. Αυτή ονομάζεται Ζέν.  Η σημασία της λέξης αυτής είναι της αυτοεπιβολής, που προϋποθέτει  τον πλήρη αυτοέλεγχο για την εξάλειψη όλων των επιθετικών ενστίκτων  και αρνητικών συναισθημάτων, που βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο.  Η ενάρετη συμπεριφορά επιβάλλει την αγάπη στον πλησίον, με συγκεκριμένο τρόπο.   Έτσι ό άνθρωπος πρέπει να μάθει να αγαπά πρώτα την οικογένεια του,  ακόλουθος να την επεκτείνει στα μέλη της κοινωνίας και τέλος να συμπεριλάβει  και την πολιτεία της οποίας ο ηγεμόνας είναι ο γιος του Ουρανού και πατέρας όλων  των υπηκόων του.  Η Κομφουκιανή αρετή επιβάλει την ευσέβεια (χιάο), μέσω της οποίας επιτυγχάνεται  η σύνδεση από την μία των ζωντανών με τους νεκρούς προγόνους τους και από την  άλλη των ατόμων με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Η Κομφουκιανική ευσέβεια  εκφράζεται στις εξής 5 αμοιβαίες σχέσεις δικαιωμάτων και καθηκόντων (Βού Λού).  1. καλοσύνη του άρχοντα-νομιμοφροσύνη του άρχόμενου.  2. αγάπη του πατέρα – υπακοή του γιου.  3. αγαθότητα των ηλικιωμένων – σεβασμός των νέων.  4. δικαιοσύνη του συζύγου – υπακοή της συζύγου.  5. αμοιβαία πίστη μεταξύ φίλων.  Παράλληλα η πρώτη αρετή (Ζέν) συμπληρώνεται με τις 4, που πηγάζουν  από αυτήν και που είναι η  1.τιμιότητα(ι),  2.η παραδοχή η συμφωνία η συνταίριασμα (λι),  3 η αλήθεια(σιν)  4.και η σοφία (τσι)  Οι παραπάνω αρετές καθιστούν τον άνθρωπο ευτυχή και ευγενή.  Όπως και στον Πλάτωνα έτσι και στη Κομφουκιανική διδασκαλία η τέχνη της  διακυβέρνησης είναι ο μόνος τρόπος για την επιβολή της ειρήνης και της ευημερίας  σε όσο γίνεται μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.    Οομότο Η Οομότο ( 大本, κατά γράμμα: θεμέλιο), γνωστή επίσης και ως Ομότο-κύο(大本教) είναι μία Γιαπωνέζικη θρησκεία, που συχνά κατηγοριοποιείται ως μία νέα Γιαπωνέζικη θρησκεία και παραφυάδα του Σιντοϊσμού. Η θρησκεία ιδρύθηκε το 1892 από τη Ναο Ντεγκούτσι. Οι πνευματικοί ηγέτες του κινήματος υπήρξαν πάντα γυναίκες. Από το 2001 το κίνημα καθοδηγείται από την πέμπτη ηγέτη της, την Κουρενάι Ντεγκούτσι.  Από την εποχή της δεύτερης ηγέτη της, της Ονισαμπούρο Ντεγκούτσι, η τεχνητή γλώσσα Εσπεράντο έχει παίξει μείζονα ρόλο στην θρησκεία Οομότο. Από το 1924 η θρησκεία έχει εκδώσει βιβλία και περιοδικά στην Εσπεράντο, γεγονός που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σχεδόν όλα από τα 45 000 ενεργά μέλη της Οομότο έχουν σπουδάσει ως ένα σημείο Εσπεράντο και περίπου 1000 έχουν καλή γνώση της γλώσσας.  Από το 1925 ως το 1933 η Οομότο διατήρησε αποστολή στο Παρίσι, από όπου οι ιεραπόστολοί της ταξίδευαν στην Ευρώπη διαδίδοντας την πίστη πως η Ονισαμπούρο Ντεγκούτσι ήταν μία Μεσσίας ή Μαιτρέγια, που θα ένωνε τον κόσμο. Από το 1935 ως το 1942 το κίνημα υπέστη αυστηρές διώξεις στην Ιαπωνία και έχασε το δικαίωμα δράσης, αλλά από το 1950 επανενώθηκε.  Τα δύο βασικά κέντρα της Οομότο βρίσκονται κοντά στην πόλη του Κυότο. Στην Αγιάμπε υπάρχει ναός για θρησκευτικές τελετουργίες και στην Καμεόκα υπάρχει αποστολή σε ένα μεγάλο πάρκο που περιλαμβάνει γραφεία, σχολεία, έναν εκδοτικό οίκο και βωμούς.  Η τέχνη παίζει βασικό ρόλο στην Οομότο. Τα μέλη της επιθυμούν να ωραιοποιήσουν τον κόσμο με την τέχνη και πιστεύουν πως η τέχνη φέρνει τους ανθρώπους εγγύτερα στο θείο.  Τα μέλη της Οομότο πιστεύουν σε διάφορους θεούς. Οι σπουδαιότεροι είναι οι Οοκουνιτοκοτάτσι, Ουσιτόρα και Χιτσουτζισάρου, αλλά και ο Λ. Λ. Ζαμένχοφ, ο ιδρυτής της Εσπεράντο, θεωρείται θεός. Ωστόσο, όλοι αυτοί οι θεοί, συμπεριλαμβανομένου και του Ζαμένχοφ, θεωρούνται πτυχές ενός μοναδικού Μέγιστου Θεού.    Σατόρι Ο ιαπωνικός όρος 悟り σατόρι. Αποτελείται από τον κινεζικό χαρακτήρα 悟 (προφέρεται γου στα μανδαρινικά κινέζικα και σημαίνει κατανόηση) και τη συλλαβή χιραγκάνα り (ρι)'.  Σατόρι [satoɽi] (ιαπ., 悟り) είναι ο ιαπωνικός βουδιστικός όρος για τη φώτιση στο Βουδισμό Ζεν. Η κυριολεκτική σημασία της λεξης είναι "κατανόηση".  Το σατόρι αναφέρεται σε μια "βαθιά" και διαρκή κατάσταση φώτισης. Είναι διαφορετικό από το Κένσο, το οποίο είναι μια προσωρινή καθαρή ματιά στην πραγματική φύση της ύπαρξης. Συνηθίζεται να χρησιμοποιείται η λέξη σατόρι όταν γίνεται αναφορά στις φωτισμένες καταστάσεις του Βούδα. Σύμφωνα με τον D. T. Suzuki, το "σατόρι είναι ο λόγος ύπαρξης του Ζεν, χωρίς το οποίο το Ζεν δεν νοείται"[1].  Ο στόχος του διαλογισμού Ζεν είναι το η προσωπική εμπειρία του σατόρι και η με αυτό τον τρόπο η βίωση της αρχικής εμπειρίας του Βούδα. Από τους μαθητές Ζεν περιμένει κανείς να υπομείνουν πνευματικές και σωματικές βασάνους, με ιδιαίτερη έμφαση στο Ζαζέν και τη μελέτη ορθολογικά μη επιλύσιμων προβλημάτων (Κοάν), τα οποία αποσκοπούν στο να υποσκαπτεί η εμπιστοσύνη του υποκειμένου στην ορθολογική σκέψη. Η διαφορά με τη χριστιανική έννοια του ξαφνικού προσηλυτισμού ή της πνευματικής αφύπνισης έγκειται στο ότι το άτομο που κατακτά το σατόρι δεν υπηρετεί την κοινωνία αλλά αποκτά μάλλον την ικανότητα να ζήσει χωρίς φόβο ή προσκόλληση στη ζωή[2].    Σινιγκάμι Σινιγκάμι ( 死神 , "θεός του θανάτου") είναι το ιαπωνικό όνομα των προσωποποιήσεων του θανάτου, ιδιαίτερα του Χάροντα με το δρεπάνι, που εισήχθη στην Ιαπωνία από την Ευρώπη κατά την περίοδο Meiji (1868 – 1912). Αυτή η εικόνα του θανάτου σύντομα υιοθετήθηκε από τους Ιάπωνες. Ο όρος Σινιγκάμι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πιο ελεύθερα για αναφορά σε οποιαδήποτε θεότητα του θανάτου. Πρόκειται ωστόσο για πρόσφατο όρο, που δεν αναφέρεται σε καμία θεότητα του Σίντο και σπάνια χρησιμοποιείται στις παραδοσιακές αφηγήσεις.  Σήμερα σινιγκάμι εμφανίζονται συχνά σε Ιαπωνικά έργα φαντασίας. Οι χαρακτήρες αυτοί έχουν κυρίως το ρόλο ψυχοπομπού, μεταφέρουν δηλαδή ψυχές στον κόσμο των νεκρών. Συχνή είναι και η εμφάνισή τους σε σειρές anime και manga με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα Bleach, και το Death Note.  Τορίι    Τορίι (ιαπ. 鳥居) ονομάζεται η παραδοσιακή ιαπωνική πύλη που συναντούμε στην είσοδο ενός σιντοϊστικού ιερού. Κατασκευάζεται από ξύλο, πέτρα ή χάλυβα και έχει αδρό σχήμα Π, ενώ συχνά βάφεται σε χρώμα πορτοκαλοκόκκινο.  Το τορίι σηματοδοτεί τη μετάβαση από το κοινό και μιαρό (έξω κόσμος) στο ιερό (τόπος κατοικίας της θεότητας). Το πέρασμα κάτω από το τορίι, καθώς και το πλύσιμο των χεριών και του στόματος με νερό, θεωρείται απαραίτητη πράξη εξαγνισμού για τον προσερχόμενο στο ιερό για προσευχή. Ινδουισμός ΕΙΣΑΓΩΓΗ Αναφέρεται συχνά ως η αρχαιότερη θρησκεία του κόσμου, καθώς κάποιες  από τις ρίζες της ανάγονται στην Εποχή του Σιδήρου. Ο Ινδουισμός είναι η τρίτη μεγαλύτερη θρησκεία του κόσμου σε αριθμό πιστών, μετά το Χριστιανισμό και το Ισλάμ,  με περίπου ένα δισεκατομμύριο πιστούς, εκ των οποίων πάνω από το 90% κατοικεί στην Ινδία. Ινδουιστικές κοινότητες βρίσκονται επίσης στο Νεπάλ, τη Σρι Λάνκα, τη Μαλαισία,  τη Σιγκαπούρη, το Μαυρίκιο, τα Νησιά Φίτζι, τη Σουρινάμ, τη Γουιάνα, το Τρινιντάντ  και Τομπάγκο, το Ηνωμένο Βασίλειο , τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προβεδική περίοδος Προβεδική περίοδος του Ινδουισμού ονομάζεται η περίοδος της ιστορίας του πριν την εμφάνιση των ιερών κειμένων, που ονομάζονται «βέδες» («βέδα» στα σανσκριτικά σημαίνει «ιερή γνώση»). Η περίοδος αυτή, που ξεκινά από τα βάθη της ιστορίας, φτάνει μέχρι την κάθοδο των Αρίων στη χερσόνησο της Ινδίας, η θρησκεία των οποίων σταδιακά συγχωνεύτηκε με αυτή των γηγενών κατοίκων.  Αρία ή βεδική περίοδος Τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. έφτασαν στην Ινδία οι Άριοι, περνώντας τα βουνά της βορειοδυτικής Ινδίας και εκτοπίζοντας τους αυτόχθονες προς το νότο. Ήταν λαός πολεμικός και είχε μια πλήρη θρησκεία με πολλούς θεούς. Η θρησκεία τους χαρακτηρίζεται ενοθεϊστική, καθώς διαφορετικοί θεοί λατρεύονται ξεχωριστά ως Υπέρτατο Ον, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται η ύπαρξη και άλλων θεών.  Κλασική περίοδος Κατά την κλασική περίοδο, από το 500 π.Χ. και μετά, ο Ινδουισμός πήρε τη σημερινή μορφή του και εξαπλώθηκε ραγδαία, με τη βοήθεια και της σανσκριτικής γλώσσας. Από αυτή την περίοδο και μετά, οι τελετές προς τιμήν των θεών δε γίνονταν πλέον υπαίθρια, αλλά σε ναούς με αγάλματα των θεών, μπροστά στα οποία οι πιστοί άφηναν τις προσφορές τους. Μετά τον 4ο αιώνα π.Χ, ο Ινδουισμός απειλήθηκε από την εξάπλωση του Βουδισμού, αλλά καθώς ο τελευταίος εξαπλώθηκε τελικά προς τα ανατολικά, ο Ινδουισμός ανέκαμψε σημαντικά και τον 4ο μ.Χ αιώνα αναγνωρίστηκε επίσημα. Κυριαρχία Ισλαμική   Μετά τον 8ο αιώνα, το Ισλάμ είχε εξαπλωθεί στη βόρεια Ινδία, και πολλοί Ινδουιστές είχαν μεταστραφεί σε αυτό. Την ίδια εποχή, ομάδες πιστών, υπό την επιρροή του μονοθεϊστικού Ισλάμ επιχείρησαν να εισάγουν το μονοθεϊσμό και στον Ινδουισμό. Την ίδια εποχή σχηματίστηκε και η «αίρεση» των Σιχ, οι οποίοι είναι μονοθεϊστές και θεωρούν ότι είναι εντελώς διαφορετική θρησκεία, καθώς πιστεύουν σε ένα μείγμα ινδουιστικών και ισλαμικών δογμάτων και άλλες. Χαρακτηριστικά  α) Ανυπαρξία ιδρυτή  β)Μη σταθερό δόγμα γ)Ινδικό φαινόμενο  Έννοια και θρησκευτικές επιδράσεις  Το ντάρμα πιστεύεται ότι έχει θεία καταγωγή κι αφορά τόσο στη δομή και λειτουργία του κόσμου, όσο και της κοινωνίας. Όσον αφορά την κοινωνία, ήταν χωρισμένη πριν από την εγκατάσταση των Αρίων σε τρεις τάξεις, τις βάρνες ή κάστες όπως τις ονόμασαν αργότερα οι Πορτογάλοι άποικοι: α) τους ιερείς ή βραχμάνους, β) τους αριστοκράτες πολεμιστές και γ) τους καλλιεργητές, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα οι χειρώνακτες δηλαδή οι κατακτημένοι ντόπιοι λαοί. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα των καστών, από τη στιγμή που γεννιέται το άτομο είναι ήδη καθορισμένο σε ποια κάστα θα ανήκει για όλη του τη ζωή, χωρίς καμιά δυνατότητα αλλαγής (έλλειψη κοινωνικής κινητικότητας). Οι κάστες εντάσσονται στην ιδέα του ντάρμα, καθώς ως ντάρμα έχει οριστεί επίσης το σύνολο των κανόνων της κάθε κάστας. Στο τέλος της βεδικής εποχής διαμορφώνεται η αντίληψη ότι στο βάθος του κόσμου βρίσκεται μια θεϊκή πραγματικότητα, ενώ ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι το εξωτερικό-επιφανειακό στρώμα αυτής της θεϊκής πραγματικότητας. Έτσι ο κόσμος χωρίζεται σε δυο μέρη: α) τη θεμελιώδη πραγματικότητα και β) τον φαινόμενο κόσμο.  Ο γάμος στην Ινδία  Ο ινδικός γάμος αποτελεί ένα μείγμα σοβαρών τελετουργικών εθίμων άψογα συνδυασμένα με την διασκέδαση. Κάθε κάστα και κοινότητα έχει τον δικό της πολιτισμό και ιδιαίτερη παράδοση και έτσι ο κάθε γάμος στην Ινδία αποτελεί ένα μοναδικό γεγονός. Στην ενδυμασία της νύφης είναι και η ενδυμασία "Punjabi", η νύφη συνηθίζεται να φοράει μια σειρά από κόκκινα βραχιόλια ελεφαντοστού, τα οποία της τα έχει προσφέρει ο αδερφός της μητέρας της. Τα βραχιόλια αυτά, θεωρούνται καλός οιωνός, τόσο για την νύφη όσο και για το νέο σπιτικό. Ένα τελετουργικό που συναντάται σε κάθε γάμο είναι η είσοδος των νεόνυμφων στο σπίτι τους. Όταν το ζευγάρι φτάσει στο σπίτι του, συνηθίζεται οι αδερφές του γαμπρού να φράζουν την πόρτα του σπιτιού και να ζητούν χρήματα, προκειμένου να αφήσουν το ζευγάρι να μπει στο σπίτι. Δεν είναι λίγες οι κοινότητες που συνηθίζουν να καλύπτουν τα χέρια των νεόνυμφων με ένα ιερό ύφασμα, το οποίο θεωρείται ότι ξορκίζει το κακό και το κακό μάτι. Τέλος, σε πολλές κοινότητες της ινδικής θρησκείας, υπάρχει ένα έθιμο, κατά το οποίο οι κουνιάδες κρύβουν τα παπούτσια του γαμπρού ή της νύφης τους, και τα επιστρέφουν μόνο με αντάλλαγμα κάποιο χρηματικό ποσό. Θεωρείται ιδιαίτερα διασκεδαστικό και ξεχωριστό ενώ γεμίζει το γάμο με μια πιο παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα...

Ιουδαϊσμός

Σημασιολογική προσέγγιση της έννοιας Ο Ιουδαϊσμός είναι η παραδοσιακή θρησκεία των Εβραίων ανά τον κόσμο με περίπου 15 εκατομμύρια πιστούς το 2006, γεγονός που τον κατατάσσει ως δωδέκατη σε τάξη μεγέθους οργανωμένη θρησκεία. Είναι η πρώτη μαρτυρούμενη μονοθεϊστική θρησκεία και μία από τις αρχαιότερες θρησκευτικές παραδόσεις που τελούνται στον σύγχρονο κόσμο. Οι αξίες και η ιστορία του εβραϊκού λαού συνιστούν μείζον θεμέλιο των άλλων Αβρααμικών θρησκειών όπως είναι ο Χριστιανισμός, ο Ισλαμισμός, οι Σαμαρίτες και η Πίστη Μπαχαι. Ιουδαϊσμός και Ιουδαϊκή συναγωγή: τόπος λατρείας και προσευχής Συναγωγή Ορισμός:  Η Συναγωγή, Εβρ. בית כנסת‎ μπέιτ κνεσέτ, είναι ο τόπος λατρείας της Ιουδαϊκής θρησκείας.Ο όρος συναγωγή προέρχεται από το ρήμα συνάγω και σημαίνει «τόπος συγκέντρωσης». Ο αντίστοιχος εβραϊκός όρος μπέιτ κνεσέτ σημαίνει «οίκος συνέλευσης».Μια τυπική συναγωγή αποτελείται από ένα μεγάλο χώρο προσευχής και μικρότερα δωμάτια μελέτης. Συνήθως περιλαμβάνει και χώρο κοινωνικών συναθροίσεων, καθώς και γραφεία.Στις Ορθόδοξες συναγωγές επιτρέπεται στον κύριο χώρο να εισέρχονται μόνο άντρες. Γυναίκες εισέρχονται μόνο για την τελετή του γάμου, τον υπόλοιπο καιρό συμπροσεύχονται από γειτονικά δωμάτια. Στις προοδευτικές ή μεταρρυθμισμένες (ρεφορμιστικές) ιουδαϊκές κοινότητες επιτρέπεται η είσοδος και στις γυναίκες. Η συναγωγή δημιουργήθηκε κατα τη διάρκεια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας όπου οι Ισραηλίτες έπρεπε να έχουν ένα τοπο προσευχής και λατρείας αφού βρίσκονταν μακριά απο το Ναό. Ο τόπος αυτός ήταν η συναγωγή. Επικεφαλής της συναγωγ’ης είναι ο αρχισυνάγωγος ,ενώ οι διδάσκαλοι του Νόμου ονομάζονται ραββίνοι.Στο εσωτερικό της συναγωγής υπάρχουν ορισμένα σύμβολα και σχέδια που τη διακοσμούν. Αρχικά δεσπόζει το λιοντάρι το οποίο είναι σύμβολος της φυλής του Ιούδα, το στέμμα που δείχνει τη βασιλέια του Θεού, το άστρο του Δαβίδ ένα απο τα αρχαιότερα εβραίκά σύμβολα  το οποίο συμβολίζ ε   το έμβλημα του  βασιλιά  Δαβίδ.  Τέλος, υπάρχει η επτάφωτη λυχνία καθώς και οι δύο πλάκες του Νόμου.

H παραδοσιακή άποψη για την ανάπτυξη του Ιουδαϊσμού.

Το θέμα των Εβραϊκών Γραφών είναι η εξιστόρηση της σχέσης των Ισραηλιτών (κλάδου των Εβραίων) με τον Θεό όπως αποτυπώνεται στην ιστορία τους από την αρχή του χρόνου έως την ανέγερση του Δεύτερου Ναού (περ. 350 Π.Κ.Ε./π.Χ.). Η συγκεκριμένη σχέση απεικονίζεται συχνά με όρους διαμάχης, καθώς οι Εβραίοι αγωνίζονται μεταξύ της πίστης τους στον Θεό και της έλξης τους προς άλλους θεούς, κυρίως Εβραίοι όπως ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο πατέρας όλων των Ισραηλιτών -γνωστός μεταγενέστερα ως Ισραήλ- και ο Μωυσής.

Σύμφωνα με τον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό και τους βαθιά θρησκευόμενους Εβραίους, ο βιβλικός πατριάρχης Αβραάμ ήταν ο πρώτος Εβραίος. Η ραββινική φιλολογία αναφέρει ότι ήταν ο πρώτος από γενεάς του Νώε που αποκήρυξε δημόσια την ειδωλολατρία και κήρυξε τον μονοθεϊσμό. Το αποτέλεσμα ήταν η υπόσχεση του Θεού ότι θα αποκτούσε τέκνα (Γένεση 15:5) και μέσω του "σπέρματός του θα ευλογούνταν όλα τα έθνη της γης" (Γένεση 22:15-18). Πρωτότοκος του Αβραάμ ήταν ο Ισμαήλ και δευτερότοκος ο Ισαάκ, για τον οποίο ο Θεός προσδιόρισε ότι θα συνέχιζε το έργο του Αβραάμ και θα κληρονομούσε τη γη του Ισραήλ -επονομαζόμενη τότε Χαναάν- μετά την εξορία και τη λύτρωσή του. Ο Θεός έστειλε τον πατριάρχη Ιακώβ και τα παιδιά του στην Αίγυπτο, όπου μετά από πολλές γενεές έγιναν σκλάβοι. Τότε ο Θεός έστειλε τον Μωυσή να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες από τη δουλεία. Μετά την Έξοδο από την Αίγυπτο, ο Θεός οδήγησε τους Ισραηλίτες στο όρος Σινά όπου τους έδωσε την Τορά, για να καταλήξουν τελικά στη γη του Ισραήλ.

Ο Θεός προσδιόρισε τους απογόνους του Ααρών, αδελφού του Μωυσή ως ιερατική τάξη στην ισραηλιτική κοινότητα. Καταρχήν λάτρευαν σε σκήνωμα (σκηνοπηγία) και μεταγενέστερα οι απόγονοί τους ήταν υπεύθυνοι της λατρείας στον Ναό της Ιερουσαλήμ.

Όταν εγκαταστάθηκαν οι Ισραηλίτες στη γη του Ισραήλ, το σκήνωμα ρίζωσε στην πόλη Σηλώ για περισσότερο από 300 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Θεός έστειλε μεγάλους άνδρες και γυναίκες να συνεγείρουν το έθνος εναντίον των εχθρών του, ορισμένοι από τους οποίους στάλθηκαν ως τιμωρία για τις αμαρτίες του εβραϊκού λαού, όπως ο Ιησούς του Ναυή και οι Κριτές. Στο διάβα του χρόνου, το πνευματικό επίπεδο του έθνους έφθινε μέχρι που ο Θεός επέτρεψε στους Φιλισταίους να καταλάβουν το σκήνωμα στην Σηλώ.

Ο λαός του Ισραήλ είπε στον Σαμουήλ τον προφήτη πως είχε φθάσει η στιγμή που χρειάζονταν τη διακυβέρνηση ενός μόνιμου βασιλέα, όπως συνέβαινε και με τα άλλα έθνη, γεγονός που περιγράφεται στα Βιβλία του Σαμουήλ. Ο Σαμουήλ όρισε βασιλέα τον Σαούλ, μεγάλο αλλά πράο άνθρωπο ως Βασιλέα. Όταν ο λαός πίεσε τον Σαούλ να ενεργήσει ενάντια σε μια εντολή που έδωσε μέσω του Σαμουήλ, ο Θεός είπε στον Σαμουήλ να ορίσει ως βασιλέα τον Δαβίδ στη θέση του.

Από τη στιγμή που έγινε Βασιλέας ο Δαβίδ, είπε στον προφήτη Νάθαν ότι επιθυμούσε να οικοδομήσει έναν μόνιμο ναό. Ως ανταπόδοση για τις πράξεις του ο Θεός υποσχέθηκε στον Δαβίδ πως θα επέτρεπε στον γιο του να οικοδομήσει έναν μόνιμο ναό και ότι οι απόγονοί του θα συνέχιζαν τη βασιλική του γραμμή. Ο ίδιος ο Δαβίδ δεν επετράπη να οικοδομήσει τον ναό, εξαιτίας του γεγονότος ότι είχε εμπλακεί σε πολεμικές συρράξεις και συνεπώς δεν ήταν κατάλληλος για την οικοδόμηση του ναού της ειρήνης. Ο γιος του Δαβίδ, ο Σολομών έκτισε τον πρώτο ναό σύμφωνα με τη θέληση του Θεού στην Ιερουσαλήμ, όπως περιγράφεται στα βιβλία των Βασιλέων.

Μετά από τον θάνατο του Σολομώντα, το βασίλειό του διαιρέθηκε σε δύο επι μέρους τμήματα: το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ και το νότιο βασίλειο του Ιούδα. Μετά από αρκετούς αιώνες, εξαιτίας της ειδωλολατρίας, ο Θεός επέτρεψε στην Ασσυρία να κατακτήσει το Ισραήλ και να εξορίσει τον λαό του. Το βασίλειο του Ιούδα, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, παρέμεινε υπό την διακυβέρνηση του οίκου του Δαβίδ. Ωστόσο, όπως συνέβη και με τον βορρά, η ειδωλολατρία αυξήθηκε σε τέτοια έκταση, ώστε ο Θεός επέτρεψε στην Βαβυλωνία να κατακτήσει το βασίλειο, να καταστρέψει τον Ναό μετά από 410 χρόνια και να εξορίσει τον λαό με την υπόσχεση της απελευθέρωσης μετά από 70 χρόνια. Αυτά τα γεγονότα καταγράφτηκαν στα βιβλία του Ησαΐα και του Ιερεμία.

Μετά από 70 χρόνια επετράπη στους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους υπό την καθοδήγηση του Έσδρα. Ο Ναός επανοικοδομήθηκε, όπως καταγράφεται στα βιβλία του Έσδρα και του Νεεμία. Ο Δεύτερος Ναός παρέμεινε άθικτος επί 420 χρόνια, για να καταστραφεί από τον ρωμαίο στρατηγό τότε και κατόπιν αυτοκράτορα Τίτο. Ο ισραηλιτικός ναός παραμένει ερειπωμένος έως ότου εγερθεί ένας απόγονος του Δαβίδ να αποκαταστήσει τη δόξα του Ισραήλ και να ανοικοδομήσει τον Ναό στην Ιερουσαλήμ.

Η Τορά, Γένεση, Έξοδος, Λευιτικό, Αριθμοί, και Δευτερονόμιο, που δόθηκε στο όρος Σινά συνοψίστηκε στα πέντε αυτά βιβλία του Μωυσή (Πεντάτευχος). Μαζί με τα βιβλία των προφητών αποκαλείται Γραπτή Τορά. Οι λεπτομέρειες και η ερμηνεία του νόμου, που ονομάζονται Προφορική Τορά ή προφορικός νόμος στον Ιουδαϊσμό, ήσαν αρχικά άγραφοι. Εξαιτίας, όμως, των διωγμών που υπέστησαν οι Εβραίοι και του κινδύνου απώλειας μνήμης των λεπτομερειών, η ραββινική παράδοση αναφέρει ότι αυτοί οι προφορικοί νόμοι καταγράφηκαν στη Μισνά, το Ταλμούδ και άλλα ιερά βιβλία. 

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι Εβραίοι άρχισαν να ταλαντεύονται ανάμεσα στους ισχυρισμούς τους περίμερικισμού (μόνο οι Εβραίοι απαιτείται να τηρούν την Τορά) και ολοκρατίας (η Τορά περιέχει καθολικές αλήθειες). Το υποθετικό αποτέλεσμα είναι ένα σύνολο πίστεων και πρακτικών σχετικών με την ταυτότητα, την ηθική και τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση και του ανθρώπου με τον Θεό που εξετάζουν σχετίζονται με "διαφορές" -για παράδειγματις διαφορές Εβραίων και μη Εβραίων, τοπικές διαφορές στην πρακτική του Ιουδαϊσμού, διαφορές στα νοήματα κατά την ερμηνεία των κειμένων, προσπάθειες κωδικοποίησης και διατήρησης διαφόρων απόψεων μέσα στα κείμενα και προσπάθεια αποφυγής του δογματισμού ή της διαμόρφωσης δόγματος.

Αντίθετα προς την ορθόδοξη θρησκευτική άποψη για την Εβραϊκή Βίβλο, οι σχολιαστές των βιβλικών κειμένων επίσης προτείνουν την άποψη ότι η Τορά συντίθεται από μια ποικιλία ασυμβίβαστων κειμένων που εκδόθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να ελκύεται η προσοχή του αναγνώστη σε ποικίλες αφηγήσεις.

Ισλαμισμός

Βασικά χαρακτηριστικά Ισλαμισμού

 

Θρησκεία μονοθεϊστική. Ιδρυτής ο Μωάμεθ (570 μ.Χ.-632 μ.Χ.) 

Το πρώτο του κήρυγμα στη Μέκκα. Οι άνθρωποι εκεί αντέδρασαν στις μονοθεϊστικές αντιλήψεις και τον ανάγκασαν να καταφύγει στη Μεδίνα. (622 μ.Χ. έτος Εγίρα). 

Η διδασκαλία του περιέχεται στο Κοράνιο (114 κεφάλαια «Σούρες»). Αποκαλύφθηκε στο Μωάμεθ από τον αρχάγγελο Γαβριήλ. Θεωρείται θείο και αλάθητο. 

 

Ονομασία

Η αραβική λέξη «Ισλάμ»σημαίνει «υποταγή»,και χρησιμοποιείται από τους μουσουλμάνους ως «υποταγή στον Θεό» και εκείνοι που αποδέχονται την θρησκεία του Ισλάμ,(τη στάση υπακοής, εξάρτησης και αφοσίωσης στον Θεό) ονομάζονται μουσλίμ (muslim), που σημαίνει «υποταγμένος» δηλαδή:«υποταγμένος στον Ύψιστο».  Το Ισλάμ δεν έχει μόνο θρησκευτική αλλά και πολιτική υπόσταση, όπως και άλλες θρησκείες. Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες ονομασίες για να το προσδιορίσουν, όπως «Ισλαμισμός», «Μουσουλμανισμός» και «Μωαμεθανισμός»(Ο τελευταίος όρος θεωρείται απορριπτέος από τους μουσουλμάνους μιας και θεωρούν εαυτούς όχι λάτρεις του Μωάμεθ αλλά απλώς ακόλουθους της διδασκαλίας του.)

Οι πέντε στύλοι του Ισλάμ

Τα υποχρεωτικά καθήκοντα κάθε πιστού Μουσουλμάνου.  *Ομολογία πίστης κι επανάληψη της φράσης «Δεν υπάρχει άλλος Θεός παρά μόνο ο Αλλάχ και ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του.  * Προσευχή πέντε φορές τη μέρα με κατεύθυνση τη Μέκκα. Η Παρασκευή είναι μέρα αφιερωμένη στην προσευχή. Τζαμί είναι ο ναός τους. Μιχράμπ είναι μια ημικυκλική κόγχη που βλέπει στη Μέκκα. Εκεί στρέφεται ο Ιμάμης και απαγγέλλει προσευχές.  * Ελεημοσύνη.  * Νηστεία κατά το μήνα Ραμαντάν.  * Ιεραποδημία.

Βασικές διδασκαλίες του κορανίου

* Ένας είναι ο Θεός (Αλλάχ). Ο Μωάμεθ είναι ο τελευταίος και μεγαλύτερος προφήτης. Προηγήθηκαν κι άλλοι μικρότεροι.  * Υπάρχουν άγγελοι και διάβολος (Ιμπλίς)  * Το κισμέτ καθορίζει τη ζωή και τις πράξεις του ανθρώπου.  * Υπάρχει τελική κρίση και ανταπόδοση(παράδεισος-κόλαση).  * Ένα πρόβλημα της Μουσουλμανικής Θεολογίας είναι η αντίφαση μεταξύ της ιδέας της ανταπόδοσης και του κισμέτ.

Το Ισλάμ.....γεωγραφικά

Το Ισλάμ έχει επικρατήσει σε ολόκληρη τη ζώνη που εκτείνεται από τον Βόλγα προς βορά, μέχρι τη Μαδαγασκάρη προς νότο, και από το Καράτσι του Πακιστάν ανατολικά, μέχρι το Ντακάρ της Σενεγάλης δυτικά. Ανατολικότερα, αποτελεί κύρια θρησκεία στο Μπανγκλαντές, στη Μαλαισία και την Ινδονησία. Σήμερα, το Ισλάμ έχει περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο πιστούς και είναι η πιό γρήγορα αυξανόμενη πίστη στον κόσμο.

Επιδράσεις που έχει δεχτεί το Ισλάμ

Το Ισλάμ έχει λάβει επιδράσεις από τρεις βασικές ρίζες: η προϊσλαμική αραβική θρησκεία, ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός. Από φιλοσοφικής πλευράς επηρεάστηκε τόσο από την Πλατωνική όσο και από την Αριστοτελική σκέψη. Σε νομικά θέματα, εκτός από την αραβική κληρονομιά, δέχθηκε επιδράσεις και από την ρωμαϊκή και βυζαντινή παράδοση.

Το Ισλάμ στην Ελλάδα Θέση της γυναίκας Η εισαγωγή αυτή, είναι απαραίτητη για το θέμα των γυναικών,  διότι όπως έχουν διαπιστώσει πολλοί ειδικοί στο Ισλαμικό Οικογενειακό Δίκαιο,  έτσι όπως εφαρμόζεται σε πολλές Μουσουλμανικές χώρες ομοιάζει ελάχιστα  με τη φιλελεύθερη και στοργική συμπεριφορά προς τις γυναίκες που εφάρμοσε  ο ίδιος ο Προφήτης Μοχάμεντ. Είναι πολύ σημαντικό να διαχωρίσουμε τη  σημερινή εφαρμογή ή την παρελθούσα και το πνεύμα του νόμου - τις αρχές  που θεμελίωσε ο Θεός στο Κοράνι και εφάρμοσε ως παράδειγμα προς μίμηση  ο Προφήτης Μοχάμεντ. Οι σύγχρονοι συγγραφείς πάνω στο θέμα «Ισλάμ και  Γυναίκα» συμφωνούν στο ότι είναι βασικό να επιστρέψουμε πίσω στις  αυθεντικές πηγές και να ερμηνεύσουμε ξανά τους νόμους.  Στο όνομα της θρησκείας στις μουσουλμανικές κοινωνίες της Αφρικής  ακρωτηριάζονται σεξουαλικά (κλειτοριδεκτομή) δύο εκατομμύρια γυναίκες  το χρόνο. Στο όνομα της θρησκείας και πάλι καταδικάστηκε σε θάνατο δια  λιθοβολισμού η Νιγηριανή που γέννησε το εξώγαμο παιδί της, παρ’ όλο που  ήταν θύμα βιασμού. Στο Ιράν και τη Σαουδική Αραβία εξ άλλου, οι γυναίκες  είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν και το πρόσωπό τους ακόμα εκτός σπιτιού  – λες και δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν - ενώ η ίδια η θρησκεία συνιστά στους συζύγους να δέρνουν τις γυναίκες τους προκειμένου να τις συνετίσουν.  Έτσι, πολύ συχνά οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με τη βία, ιδιαίτερα  μέσα στο γάμο. Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιες αποφασίσουν να  ακολουθήσουν τη δικαστική οδό, θα στρέψουν όλη την οικογένεια και την   κοινωνία εναντίον τους. Η αστυνομία δε, θεωρεί τη βία καθαρά  ενδοοικογενειακή υπόθεση και επιστρέφει τις κακοποιημένες γυναίκες  στα σπίτια τους.  Άλλη μια μορφή ατιμώρητης βίας που υφίστανται οι μουσουλμάνες είναι  ο βιασμός. Στο Πακιστάν, για παράδειγμα, παρ’ όλο που η νομοθεσία για  τους βιαστές είναι αυστηρή, σπάνια δικάζονται αυτοί, αφού συνήθως είναι μεγαλογαιοκτήμονες ή αρχηγοί του υποκόσμου. Εκτός αυτού, αν μια παντρεμένη γυναίκα, δεν καταφέρει να αποδείξει το βιασμό, είναι σίγουρο ότι θα  καταδικαστεί κι από πάνω σαν μοιχός.  Ένα άλλο θέμα που προκαλεί φρίκη σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι  η επιβολή της θανατικής ποινής σε ανηλίκους και κυρίως κορίτσια.  Στο Ιράν, τον περασμένο χρόνο υπήρξαν θανατικές καταδίκες οκτώ  ανηλίκων, ενώ εκκρεμούν κι άλλες!    Τα εγκλήματα τιμής εξ άλλου εις βάρος των γυναικών είναι καθημερινή  πρακτική  στις χώρες του Ισλάμ, όπου μία στις τρεις δολοφονίες γυναικών γίνεται   για λόγους τιμής. Συχνά γυναίκες δολοφονούνται από τους συζύγους ή   τους συγγενείς τους  γιατί έφεραν ντροπή στην οικογένεια! «Το αίμα ξεπλένει την ντροπή»,  λένε οι δολοφόνοι. Κι όταν η βασιλική οικογένεια της Ιορδανίας προσπάθησε  να εξισώσει  τα εγκλήματα τιμής με τα κοινά εγκλήματα, μάλλον δεν βρήκε καμία  απολύτως απήχηση, αντίθετα μάλιστα, ήρθε σε σύγκρουση με το λαϊκό αίσθημα.  Στις πιο πολλές μουσουλμανικές χώρες άλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών είναι αναλφάβητες, ενώ η γυναίκα έχει πολύ περιορισμένα δικαιώματα  στη μόρφωση και στην εύρεση εργασίας. Όσο για πολιτικά δικαιώματα…   είναι περιττό ακόμα και να θίξουμε το θέμα.  Ένα είναι σίγουρο: Όσο οι γυναίκες μένουν μακριά από τη μόρφωση και την  εργασία, τόσο θα παραμένουν εξαρτημένες από τους άντρες και θύματα ενός  φαρισαϊκού και σκοταδιστικού μισογυνικού κράτους. Γιατί, ας μην ξεχνάμε,  το κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες της προόδου, της εξέλιξης και του  πολιτισμού είναι η μόρφωση. Κι εκείνο που σίγουρα τις κλειδώνει ερμητικά  είναι ο φανατισμός, η θρησκοληψία και η αγραμματοσύνη. Και ο δρόμος που  έχουν να διανύσουν οι μουσουλμάνες είναι πολύ μακρύς, αφού η κουλτούρα  και η θρησκεία τους έχουν ήδη φωλιάσει βαθιά μέσα και στις ίδιες ακόμα.  Κινέζικη Θρησκεία Η Κινεζική λαϊκή θρησκεία περιλαμβάνει τη θρησκεία που ασκείται σε ένα μεγάλο μέρος της Κίνας για χιλιάδες έτη που περιέλαβαν λατρεία προγόνων και βασίστηκε βαριά στις έννοιες και τα όντα μέσα από την Κινεζική μυθολογία. Στην Κίνα έχει ασκηθεί παράλληλα ο Βουδισμός, ο Κομφουκιανισμός, και ο Ταοϊσμός από τους κινεζικούς λαούς σε όλο τον κόσμο για χιλιάδες έτη. Λατρεία, μύθοι, φεστιβάλ και διάφορες αφοσιώσεις που συνδέονται με τους διαφορετικούς λαϊκούς Θεούς και τις θεές αποτελούν ένα σημαντικό μέρος του Κινέζικου πολιτισμού ακόμα και σήμερα. Η λατρεία των δευτεροβάθμιων Θεών δεν συγκρούεται με την επιλεγμένη θρησκεία ενός ατόμου, αλλά γίνεται αποδεκτός ως συμπληρωματική προσθήκη στο βουδισμό, Κομφουκιανισμό ή Ταοϊσμό.  Υπάρχουν εκατοντάδες διαφορετικοί Θεοί και Θεές καθώς επίσης και "Άγιοι" αθάνατοι και ημίθεοι. Από πολλές απόψεις, οι Θεοί της κινεζικής λαϊκής θρησκείας είναι αντίστοιχα της ανθρωπότητας. Η περιοχή τους, ή ουρανός, είναι μια εικόνα καθρεφτών της γης. Οι Θεοί έχουν τις κοινωνικές ιεραρχίες: Αυτοκράτορας νεφριτών είναι το αντίστοιχο του γήινου αυτοκράτορα, και τα θέματά του οι μικρότεροι Θεοί. Οι Θεοί ζουν επίσης ποικιλοτρόπως στα παλάτια ή τις οικογένειες με τον ίδιο τρόπο όπως οι άνθρωποι που τους λατρεύουν και εκθέτουν συχνά πολύ ανθρώπινα foibles. Η διάκριση μεταξύ των θεϊκών όντων και των ανθρώπων έγινε αρχικά στον αρχαίο Βιβλίο των ιεροτελεστιών. Σε ποιες χώρες εμφανίζονται Ο Ταοϊσμός είναι μια γηγενής θρησκεία της Κίνας και επισημαίνεται παραδοσιακά στη σύνθεση Λαοτιανό Zi Tao Te Ching ( Το βιβλίο Tao και των αρετών του ) ή στις δημιουργικές εργασίες κοντά Zhang Daoling . Η φιλοσοφία του Ταοϊσμού είναι κεντροθετημένη « ο τρόπος » μια κατανόηση της οποίας μπορεί να παρομοιάσει με την αναγνώριση της αληθινής φύσης του κόσμου. Ο Ταοϊσμός με την ανοργάνωτη μορφή του θεωρείται επίσης λαϊκή θρησκεία της Κίνας.  Περισσότερα κοσμικά παράγωγα των ταοϊστικών ιδεών περιλαμβάνουν το Feng Shui , Τέχνη του πολέμου , και βελονισμός .  Ο βουδισμός εισήχθη από την Ινδία και την Κεντρική Ασία κατά τη διάρκεια της Δυναστεία Han και έγινε πολύ δημοφιλής μεταξύ των κινέζικων κοινωνικών στρωμάτων, που αγκαλιάστηκαν ιδιαίτερα από τα commoners, και που υποστηρίχτηκαν από τους αυτοκράτορες σε ορισμένες δυναστείες. Mahayana ( 大乘 , Dacheng ) είναι η κυρίαρχη μορφή βουδισμού που ασκείται στην Κίνα, όπου ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος Sinicized και εξαγόμενος αργότερα στην Κορέα, την Ιαπωνία και το Βιετνάμ. Μερικά υποσύνολα Mahayana δημοφιλή στην Κίνα περιλαμβάνουν  Καθαρό έδαφος ( Amidism ) και Zen . Ο βουδισμός είναι η μεγαλύτερη οργανωμένη πίστη στην Κίνα και η χώρα έχει τους πιο βουδιστικούς υποστηρικτές στον κόσμο, που ακολουθείται από την Ιαπωνία. Πολλοί Κινέζοι, εντούτοις, προσδιορίζονται και όπως ταοϊστικός και βουδιστικός συγχρόνως Ταοισμός Επικρατεί αρκετή σύγχυση σε ό,τι αφορά στο νόημα του Ταοϊσμού, καθώς ο όρος χρησιμοποιείται συχνά εσφαλμένα για να περιγράψει παρόμοιες φιλοσοφικές σχολές όπως το Ζεν . Σε ορισμένες χώρες και σε διαφορετικά εννοιολογικά πλαίσια (για παράδειγμα, στις ταοϊστικές οργανώσεις της Κίνας και της Ταϊβάν ), ο όρος εφαρμόζεται στην κινεζική λαϊκή θρησκεία , χάριν αναγνώρισης. Ωστόσο πολλοί, αν όχι οι περισσότεροι, από εκείνους που ακολουθούν τις συγκεκριμένες θρησκείες δεν αναγνωρίζουν τον Ταοϊσμό (σε οποιαδήποτε γλώσσα ) ως όνομα της θρησκείας του. Επιπλέον, οι αρκετές μορφές αυτού που συνήθως αποκαλείται ‘ελίτ’ ή οργανωμένος Ταοϊσμός συνήθως διακρίνουν τις τελετουργικές δραστηριότητές του από εκείνες της λαϊκής θρησκείας, τις οποίες οι επαγγελματίες Ταοϊστές ( Νταοσί ) τείνουν να θεωρούν ως υποβαθμισμένες.  Η κινεζική αλχημεία , η κινεζική αστρολογία , η κινεζική κουζίνα , αρκετές κινεζικές πολεμικές τέχνες , η κινεζική παραδοσιακή ιατρική, το φενγκ σούι, πολλά στυλ του τζι γκονγκ , παρουσιάζουν κάποια σχέση με τον Ταοϊσμό. Κομφουκιανισμός Ο Κομφουκιανισμός αποτελεί ένα ηθικό και φιλοσοφικό σύστημα το οποίο αναπτύχθηκε αρχικά βάσει των διδασκαλιών του Κινέζου διανοητή και κοινωνικού φιλοσόφου Κομφούκιου , ο οποίος έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ . Αιώνες αργότερα, ο Κομφουκιανισμός εισχώρησε στην Ιαπωνία , την Κορέα , το Βιετνάμ και άλλες περιοχές όπου υπήρχαν κινεζικοί πληθυσμοί, ασκώντας βαθιά επίδραση σε όλους τους κοινωνικούς θεσμούς. Ο Κομφουκιανισμός τονίζει την αρχή που προσομοιάζει τον Χρυσό Κανόνα : « Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλεις στους άλλους » Ένας από τους διασημότερους ανθρώπους στην αρχαία Κίνα ήταν ένας σοφός φιλόσοφος, που ονομάστηκε Κομφούκιος. Ήταν γνωστός κορυφαίος φιλόσοφος και γέννησε επίσης, πολλές σοφές φράσεις και θεωρίες για το νόμο, τη ζωή και την κυβέρνηση. Η φιλοσοφία είναι ένα είδος συστήματος ιδεών και σκέψεων που αφορά στη συμπεριφορά του ανθρώπου, στους κανόνες που πρέπει να ακολουθεί για να έχει μια επιτυχημένη ζωή και στη διακυβέρνησή του. Με άλλα λόγια, αφορά σε σκέψεις και θεωρίες που διδάσκουν τους ανθρώπους μαθήματα για τις αρχές, ή τους κανόνες, για τη ζωή και επίσης, διδάσκει μία ηθική (περίπου όπως τα ηθικά διδάγματα που προκύπτουν στο τέλος ενός μύθου). Η Κομφουκιανή αρετή επιβάλει την ευσέβεια (χιάο), μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η σύνδεση από την μία των ζωντανών με τους νεκρούς προγόνους τους και από την άλλη των ατόμων με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.    Γιν Γιανγκ Εκφράζει το καλό και το κακό λένε κάποιοι - μάλλον πολύ επιφανειακά - και αυτό είναι μόνο μια πολύ παιδική ερμηνεία του συμβόλου.  Όλη η κινέζικη σκέψη και κοσμογονία είναι κλεισμένη σε αυτό το σύμβολο, η ζωή , ο θάνατος, ο φόβος, η δύναμη, το σκοτάδι, το φως.  Το Γιν και το Γιάνγκ είναι οι δύο αντίθετοι και συμπληρωματικοί πόλοι της φύσης.  Το Γιάνγκ είναι το άσπρο. Είναι αυτό που ευθύνεται για την κίνηση, την επιθετικότητα, την πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα, την αρσενική δύναμη, τα επιβεβαιωμένα συναισθήματα, τον Ουρανό, το φως, τη λαμπρότητα, τη φωτιά, τη τόλμη, τα βουνά που διεισδύουν στον ουρανό, το θερμό, το σκληρό, το ζεστό.  Γιανγκ σημαίνει ''σημαίες που κυματίζουν στον ήλιο'' δηλαδή λαμπρό ή φωτεινό.  Το Γιν είναι το μαύρο. Είναι αυτό που ευθύνεται για το σκοτάδι, την παθητικότητα, την ακινησία, τη δεκτικότητα, το θηλυκό στοιχείο, την έλλειψη ζωής, τη σελήνη, τη νύχτα, το ψυχρό, τις κοιλάδες της φύσης που δέχονται και συντηρούν, προστατεύουν τη ζωή μέσα τους, τη μήτρα στα γυναικείο σώμα, τις σπηλιές, τα στάσιμα νερά, το αδύναμο, το απαλό, το υποχωρητικό, τα σκοτεινά και ύπουλα συναισθήματα.  Γιν σημαίνει ''συννεφιασμένος, σκοτεινιασμένος''. Επίλογος Συνοψίζοντας η κινέζικη θρησκεία έχει πολλές ιδιαιτερότητες και δεν είναι διαδεδομένη όπως άλλες θρησκείες (Χριστιανισμός, Ινδουισμός, Βουδισμός, Ιουδαϊσμός) διότι είναι δύσκολο για τους ανθρώπους του δυτικού κόσμου να την κατανοήσουν.   Χριστιανικα δογματα   Τι ειναι αιρεση συμφωνα με τον χριστιανισμο Αίρεση, σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική θεώρηση, είναι κάθε παρέκκλιση από την καθιερωμένη και επίσημη διδασκαλία της Χριστιανικής θρησκείας από ένα ή και περισσότερα μέλη της Εκκλησίας. Σύντομα μετά την ίδρυσή της χριστιανικής Εκκλησίας, εμφανίστηκαν πολλά διαφορετικά δόγματα τα οποία αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα διδασκαλιών σχετικά με την τριαδολογία, τη χριστολογία, την σωτηριολογία και την εκκλησιολογία. Τέτοια δόγματα ήταν ή είναι: ο Γνωστικισμός, ο Μοναρχιανισμός, ο Αρειανισμός, ο Απολιναρισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός, ο Πελαγιανισμός, ο Μονοθελητισμός, ο Μονοενεργητισμός, ο Παυλικιανισμός, η Εικονομαχία, οι Βογόμιλοι, ο Εβιωνιτισμός, ο Μανιχαϊσμός, ο Σαβελλιανισμός κ.λπ τα οποία και θεωρήθηκαν αιρέσεις από την Ορθόδοξη εκκλησία. Ο όρος Δόγμα παράγεται από το ρήμα δοκέω-δοκό και σημαίνει στο πολιτικό πεδίο διάταγμα, διαταγή, ψήφισμα, νόμο ενώ στο θεωρητικό και φιλοσοφικό πεδίο ιδέα, γνώμη, δοξασία, θεμελιώδη αρχή ή αξίωμα φιλοσοφικής σχολής ή αίρεσης. Πρέπει εξαρχής να σημειωθεί ότι, η στενή περί του δόγματος αντίληψη, η οποία υιοθετήθηκε από θεολόγους της Μεταρρύθμισης, ότι δηλ. δόγματα είναι μόνο οι αλήθειες που έχουν επίσημα διατυπωθεί, δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όχι μόνο επειδή η αρχαία εκκλησία ουδέποτε ερμήνευσε το δόγμα με τόσο στενή έννοια, αλλά το κυριότερο, επειδή μια τέτοια αντίληψη οδηγεί σε άτοπα, όπως για παράδειγμα ότι η Εκκλησία κατά την προ του 325 εποχή (Α΄ Οικουμενική Σύνοδος), οπότε και πρωτοδιατυπώθηκε (και όχι πρωτοεμφανίστηκε) επίσημα το τριαδικό και χριστολογικό δόγμα, εμφανίζεται ως στερούμενη όχι μόνο δογμάτων αλλά επίσης, και αληθειών, οι οποίες "δεν διετυπώθησαν επισήμως υπό της Εκκλησίας".

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, εφόσον γίνεται αποδεκτό ότι ο Θεός αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους διά του σαρκωμένα Υιού και Λόγου του, είναι φανερό ότι η μόνη, κύρια και απόλυτη πηγή του χριστιανικού δόγματος είναι η Θεία Αποκάλυψη εν Χριστώ. Κατά συνέπεια, στην Ορθόδοξη εκκλησιαστική ζωή και σκέψη, Δόγμα σημαίνει την επί μέρους αυθεντική διδασκαλία της Εκκλησίας, η οποία αναφέρεται στην αλήθεια της εν Χριστώ Αποκαλύψεως, αλλά και τη γενική δομή της διδασκαλίας περί του περιεχομένου της Αποκαλύψεως αυτής.

Η λέξη δόγμα προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Η ρίζα της βρίσκεται στη λέξη δοκείν που σημαίνει νομίζω, αλλά το δόγμα κυριολεκτικά σημαίνει ότι φαίνεται σε κάποιον καλό, το σωστό, το φρόνημα, η αρχή, η γνώμη, η πίστη. Η έννοια αυτή μετατέθηκε στη φιλοσοφία. Έτσι από τον Πλούταρχο μαθαίνουμε φερ ειπείν για "τα περί ψυχών δόγματα", ενώ στη φιλοσοφία και ειδικά στην Ακαδημία λαμβάνει τη μορφή του νομοθετείν. Αυτή όμως η απόφανση περί των δογμάτων δεν εννοείται ως κάτι αφηρημένο, αφού προηγείται έρευνα και απόφανση μόνο για όσα έχουν καταληφθεί και έλεγχος για τα ψευδή και στάση εφεκτική απέναντι στα άδηλα. Ο όρος δόγμα επίσης χρησιμοποιείται για τη νομοθεσία της πόλης κράτους, δείχνοντας ένα υποχρεωτικό χαρακτήρα στη χρησιμοποίησή του. Γενικώς η έννοια του δόγματος στην Αρχαία Ελλάδα έχει την έννοια της αυθεντικής καθιέρωσης, είτε αφορά την πολιτική εξουσία και δη τη νομοθεσία, είτε αφορά επιστημονικού κύρους αλήθειες. Τελικά αποβαίνει η αυθεντική αρχή των φιλοσοφικών σχολών ή τις κατά καιρούς αποκλίσεις από τον κεντρικό κορμό. Σα θρησκευτικό όρο αρχικώς τον βρίσκουμε στην Παλαιά Διαθήκη με μια έννοια νομικού-υποχρεωτικού χαρακτήρα. Στην Καινή Διαθήκη με την έννοια της κρατικής νομοθεσίας (Λουκάς 2, 1), αλλά και στον Παύλο, περισσότερο όμως με μία αρνητική σημασία (Κολοσσαείς 2, 14. Εφεσίους 2, 15) αλλά και πάλι με την έννοια του υποχρεωτικού νόμου. Την πρώτη φορά που θα βρούμε την έννοια δόγμα σχεδόν με το περιεχόμενο το οποίο αποδόθηκε σταθερά στην εκκλησιαστική πράξη είναι στις Πράξεις των Αποστόλων όπου αναφέρεται "φυλάσσει τα δόγματα τα κεκυρωμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων" (Πράξεις 15, 28). Παρά τη συνήθη χρήση του όρου στη σημερινή πράξη οι πατέρες δε τον χρησιμοποιούν ιδιαίτερα, ενώ στον Ευσέβιο παρατηρούμε ότι όρος έχει ήδη πάρει την έννοια της καθολικότητας της αλήθειας. Στους Αποστολικούς Πατέρες πάντως λαμβάνει την έννοια της πράξης, ενώ αργότερα κατά το Μέγα Βασίλειο χαρακτηρίζει το αδιάβλητο της παραδοχής των αναλλοίωτων αληθειών τόσο της εκκλησίας όσο και των αιρετικών, καθώς και τη βιωθεί εμπειρία της λατρευτικής κοινότητας, η οποία όμως διαφέρει από την εξαγγελία. Θα μπορούσαμε τελικά να πούμε πως η έννοια δόγμα στην πατερική θεολογία διατήρησε την έννοια της αυθεντίας, όπως αυτή εκδηλώθηκε στην αρχαία ελληνική γραμματεία, αν και η πρώτη λέξη που χρησιμοποιήθηκε ως ο όρος Δόγμα, ήταν η λέξη Όρος, δηλαδή όριο.

Θεός περιγράφεται ως "Τρισυπόστατη Μονάδα" η οποία φανερώνεται με ενέργειες και έργα στην κτίση και την ιστορία. Έχει μεν τρία πρόσωπα, αλλά αυτά τα τρία πρόσωπα δεν αποτελούν τρεις χωριστούς Θεούς, αλλιώς ο Χριστιανισμός δε θα ήταν μονοθεϊστική αλλά τριθεϊστική θρησκεία. Κατά το δόγμα, ο λόγος που ο τριαδικός Θεός είναι ένας αν και με τρεις υποστάσεις είναι η απουσία χώρου και χρόνου. Ο χώρος και ο χρόνος διαφοροποιούν τις ανθρώπινες υποστάσεις μεταξύ τους, ώστε τα διαφορετικά πρόσωπα να αποτελούν διαφορετικούς ανθρώπους. Επειδή όμως ο χώρος και ο χρόνος είναι κτιστοί (δημιουργήματα του Θεού), ο Θεός δεν υπόκειται σε αυτούς. Έτσι έχουμε το μυστήριο (ακατάληπτο για τους ανθρώπους) της Τρισυπόστατης Μονάδας. Στην εκκλησιαστική ιστορία, η ταυτότητα της ουσίας και η διάκρισή της σε Τρία Πρόσωπα οδήγησε συχνά σε "αιρετικές" ερμηνείες. Η τάξη αυτή όπου, πρώτος αναφέρεται ο Πατήρ, δεύτερος ο Υιός και τρίτο το Άγιο Πνεύμα, δεν ανταποκρίνεται σε αληθινή και ουσιαστική διαβάθμιση των Τριών Προσώπων (π.χ. υπεροχή του Πατέρα) αλλά σχετίζεται με τη φύση του ανθρώπινου λόγου. Τα τρία πρόσωπα αυτά ή αλλιώς υποστάσεις, έχουν μοναδικές και αμεταβίβαστες ιδιότητες που προκύπτουν από τις αιώνιες (χωρίς χρονική αρχή) σχέσεις τους. Ταυτόχρονα τα τρία πρόσωπα έχουν μία ουσία ή φύση.

Χριστιανισμός

 

 

Ο Χριστιανισμός ως μονοθεϊστική θρησκεία δέχεται ένα Θεό, που δημιούργησε τον κόσμο "εκ του μη όντος" υποδηλώνοντας έτσι τη διαφορετική ουσία του "όντος" και άκτιστου θεού, από αυτήν του "μη όντος" και κτιστού κόσμου. Ταυτόχρονα, ο Χριστιανισμός πρεσβεύει ότι ως θρησκεία εξ αποκαλύψεως, ο θεός αποκαλύπτει στην πορεία της ιστορίας το τριαδικό του μυστήριο δηλαδή την ύπαρξη ενός αλλά τρισυπόστατου θεού (Πατέρα, Υιό, Άγιο Πνεύμα).Υποστηρίζεται πως η Τριαδικότητα είναι εμφανής σε πολλά σημεία των ιερών κειμένων αναφερόμενοι σε χωρία όπως «Και είπεν ο θεός ποιήσωμεν άνθρωπον […]» (Γέν. Α’ 26), «Και είπεν ο θεός ιδού Αδάμ γέγονεν ως εις εξ ημών […]» (Γέν. γ’ 22) που παρουσιάζουν τον θεό να μιλά για τον εαυτό του στον πληθυντικό ή και άλλα όπως «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. κη' 19). Κυρίως αυτό το πρόβλημα της ενότητας της μίας θείας φύσης σε τρία θεία πρόσωπα αλλά και το Χριστολογικό δόγμα (το πρόβλημα της ένωσης μεταξύ της θείας και ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού και της σχέσης αυτού προς τον θεό Πατέρα), προκάλεσαν οξύτατες διαφωνίες μεταξύ των χριστιανών, και οδήγησαν στη διαμόρφωση διάφορων δοξασιών, όπως ο αρειανισμός, ο δοκητισμός, ο μονοφυσιτισμός κ.ά., που χαρακτηρίζουν ιστορικά ολόκληρη αυτή την περίοδο της αρχαίας εκκλησίας. Τελικά, το 451 μ.Χ. κατά τη Δ' Οικουμενική Σύνοδο, η αιώνια σχέση των τριών προσώπων ή υποστάσεων αποσαφηνίζεται:  Ο τριαδικός Θεός είναι μονάδα, γιατί υπάρχει ένα αίτιο και μια ουσία· και είναι τριαδικός κατά τις υποστάσεις, γιατί υπάρχει η ετερότητα των υποστάσεων. Έτσι ο Πατέρας είναι αγέννητος, ο Υιός γεννητός ακτίστως και το Άγιο Πνεύμα εκπορευτό. Οι ιδιότητες αυτές είναι μεταξύ τους αμεταβίβαστες και ακοινώνητες, δηλαδή δεν τις έχει άλλο πρόσωπο από την τριάδα.

Η Γνωστική Πολιτιστική Εταιρεία "Samael-Lakhsmi",

 

www.gnosisellas.gr/index.php/main.html

Η Γνωστική Πολιτιστική Εταιρεία "Samael-Lakhsmi", είναι μία μη κερδοσκοπική οργάνωση της οποίας τα μέλη συγκεντρώνονται με σκοπό την Πρακτική, τον Διαλογισμό, και την Μελέτη των βιβλίων των Δασκάλων.

 Κύριός μας σκοπός η υπηρεσία προς την ανθρωπότητα μέσω της διάδοσης των Διδασκαλιών.
Η Σχολή μας έχει πολλά κέντρα στην Ελλάδα και στον κόσμο, όπου διδάσκεται η Γνώση σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, μέσω διαλέξεων και συναντήσεων εσωτερικού χαρακτήρα.

 Διαθέτει επίσης εκπαιδευτές σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, και σκοπός μας είναι να διαδίδουμε την Γνώση σε όσους δεν την έχουν λάβει, να δίνουμε το μήνυμα, βοηθώντας τους ανθρώπους. www.gnosisellas.gr/index.php/epikoinwnia.html

 

Υπάρχει πόνος, υπάρχει πείνα, υπάρχει σύγχυση, αλλά τίποτε από αυτά δεν μπορεί να εξαλειφτεί μέσω των παράλογων διεργασιών της βίας. Όποιοι θέλουν να μετασχηματίζουν τον κόσμο με αιματηρές επαναστάσεις και αλκοόλ, ή με κτυπήματα της πολιτείας και πυροβολισμούς είναι ολότελα εσφαλμένοι, διότι η βία γεννά περισσότερη βία και το μίσος περισσότερο μίσος. Χρειαζόμαστε ειρήνη εάν θέλουμε να επιλύουμε τα προβλήματα της ανθρωπότητας.
"
Α.Δ. Samael Aun Weor

"
Την αγνοια τη νικάμε με τη σοφια και τη σοφια την αποχτάμε με πολλές προσπάθειες.

 

 

"
Α.Δ. LAKHSMI

Ζούμε αστρικές στιγμές αυτού του πλανήτη και της ανθρωπότητας, διότι ποτέ στην ιστορία και στο πέρασμα των αιώνων δεν είχαν αποκαλυφθεί τόσα μυστήρια σε σχέση με τη «Μεγάλη Αλήθεια» της Δημιουργίας. Η αιτία αυτού είναι το γεγονός ότι διάγουμε δυσχερέστατες στιγμές κατά τις ποίες τα 4 στοιχεία της Φύσης (γη, νερό, αέρας και φωτιά) επαναστατούν μέσω μεγάλων φυσικών καταστροφών, ως συνέπεια του ψυχολογικού φορτίου της ανθρωπότητας. Είναι στιγμές, στις οποίες υπάρχουν πόλεμοι και φήμες για επερχόμενους πολέμους σε πολλά μέρη της Γης. Στιγμές που, απ΄ ότι φαίνεται, η ανθρωπότητα έχει χάσει το δρόμο της...

Όμως, αναμφίβολα, στον ορίζοντα ανατέλλει ο «Ήλιος του Υδροχόου», για να φωτίσει όλους τους ανθρώπους με καθαρή και ευγενή καρδιά, που επιθυμούν να εισχωρήσουν στο θαυμαστό μονοπάτι της Αυτογνωσίας και της Μύησης.

Α.Δ. MICHAEL

 

www.gnosisellas.gr/index.php/daskalos-michael/47-schoolsmysteries.html
Η Γνωστική διδασκαλία δε μπορεί να μαθευτεί με βιβλία ή με την ευφυΐα μας, αλλά μέσω της άμεσης εμπειρίας της πραγματικότητας η οποία μας αποκαλύπτει μια απόκρυφη αλήθεια για το Σύμπαν και τον εαυτό μας.  Αυτή η Σοφία υπήρχε σε κάθε χρονική περίοδο και παράδοση καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπινου γένους στη Γη.  Πολλοί άνδρες και γυναίκες αφού έψαξαν και βρήκαν την αλήθεια μέσα τους, την εσώτερη αλήθεια, ίδρυσαν τις διάφορες θρησκείες και σχολές μυστηρίων για να μοιραστούν τη γνώση τους με τους άλλους.

www.gnosisellas.gr/index.php/vmgaleno.html
Όταν κάποιος ξυπνά διαπιστώνει πως το σάλιο του είχε άλλη γεύση και τώρα που ξύπνησε η γεύση έχει αλλάξει Α Δ Γαληνός  

Η Γνώση διδάχτηκε σε εσωτερικές και φιλοσοφικές σχολές σ' όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Δόθηκε στην ανθρωπότητα στην αρχαία Ινδία, Αίγυπτο, Κίνα, Περσία, Ελλάδα, Ρώμη, Μεξικό, κλπ.

Η Γνώση είναι μια σχολή Μυστηρίων κι έχει δύο θεμελιώδεις όψεις: τη μελέτη και τη μυστικιστική εμπειρία .  Βιώνουμε αυτές τις όψεις, μέσω των μαθημάτων και των πρακτικών ασκήσεων, που μας οδηγούν στην αφύπνιση των λανθάνουσων ικανοτήτων του ανθρώπινου όντος. Η Γνώση μας οδηγεί στη συνάντηση με τον εσώτερο εαυτό μας, φέρνοντας μας σ' επαφή με την βαθύτερη όψη της εσωτερικής πραγματικότητάς μας.

Οι Μεγαλες Θρησκειες Του Κοσμου

 
Μεταφερθειτε σε έναν κόσμο όπου οι πνευματικές πεποιθήσεις δεν γνωρίζουν όρια. Ενα Ταξίδι σε όλο τον κόσμο και να δούμε πώς τέτοιες θρησκείες όπως ο Βουδισμός, ο Ινδουισμός, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμος διαμόρφωσαν τους πολιτισμούς, άλλαξαν την ιστορία και άφησαν το στίγμα τους στην ανθρωπότητα. Μάθετε συναρπαστικά γεγονότα σχετικά με τις εντυπωσιακές ομοιότητες και τις διαφορές. Εξερευνήστε τι αποτελεί τον πυρήνα της ίδιας μας της ύπαρξης. Σειρα ντοκιμαντερ με αφήγηση από τον Ben Kingsley.

Οι Μεγαλες Θρησκειες Του Κοσμου | Ντοκιμαντέρ


 Οι Μεγαλες Θρησκειες Του Κοσμου
 Παραγωγής: PBS
 Διάρκεια: 47:00 min (το κάθε επεισόδιο)
 Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ενσωματωμένοι 
 Γλώσσα: Αγγλικά 

Επεισόδιο 1: Χριστιανισμός 

 

 

Επεισόδιο 2: Ισλαμισμός

 



 

Επεισόδιο 3: Βουδισμός

 


 

Επεισόδιο 4: Ινδουισμός 

 


 

Επεισόδιο 5: Ιουδαϊσμός 

 




: https://maira61.webnode.gr

                                                                      

theologos vasiliadis